Δίκαιη απορία και αγανάκτηση

>> Του Κ. Α. Ναυπλιώτη

Θα αναφερθώ σε ένα θέμα που είναι γνωστό από το 1990 και αφορά την αποκατάσταση του Ναού του Αγ. Γιάννη του Αργέντη  στην περιφέρεια του Π. Καταρράκτη.

Για το μνημείο αυτό ο γράφων έχει ασχοληθεί κατ’ επανάληψη με αναφορές όχι μόνο στον τοπικό τύπο, αλλά και επίσκεψη στην Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων της Χίου. Θεωρώ πως οι λόγοι για την εγκατάλειψη του εν λόγω Ναού είναι γνωστοί, τουλάχιστον στους ενδιαφερόμενους, από τότε που με τρόπο απαράδεκτο για ευνομούμενη πολιτεία φυγαδεύτηκαν οι αξιολογότατες εικόνες του τέμπλου, με αποτέλεσμα-πέραν από την ουσιαστική αρπαγή των εικόνων- την εγκατάλειψη στη φθορά του αξιολογότατου τέμπλου καθώς και ολόκληρου του κτίσματος που παραμένει «έρμαιο στη φθορά του χρόνου και της εγκατάλειψης».

Να επισημάνω ακόμη πως το θέμα –πρόβλημα αυτό έχει δημοσιοποιηθεί κατ’ επανάληψη μέσα από εκπομπές των τοπικών μέσων ενημέρωσης και τηλεοπτικά αλλά και γραπτά, αρχίζοντας από την εφημερίδα «Δημοκρατική», τον «Πολίτη» και την «Αλήθεια», μέχρι που διάβασα στις 26 Ιουλίου 2009, πως το έργο της αποκατάστασης του εν λόγω μνημείου είναι στα «ώριμα έργα προς υλοποίηση»….

Παρά το ότι η ικανοποίηση και η χαρά  μου ήταν απερίγραπτη, η αμφιβολία μου εκφράστηκε με την άποψη….όμως ας μην είμαστε υπερβολικοί. Αν και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος. Θέλω και εύχομαι όχι τόσο μακρύς, όσος θα χρειαστεί να ακουστεί λειτουργία στην…Αγία Σοφία!    

Η αμφιβολία μου αυτή δικαιώθηκε όταν διάβασα στον διαδικτυακό τόπο της Αλήθειας (9/2/2017) πως στη συνάντηση τής υπουργού πολιτισμού με την περιφερειάρχη κ. Καλογήρου συζητήθηκαν έργα που αφορούν την περιφέρεια Β. Αιγαίου και εντάσσονται στο πρόγραμμα «Βόρειο Αιγαίο 2014-2020», όπου εύκολα διαπιστώνει κανείς πως στα ποσά που προβλέπονται για το κάθε νησί, η Χίος βρίσκεται στην τελευταία θέση.

Τελειώνω με την απορία που μπορεί να εκφράσει ο καθένας. Με βάση πιά διαδικασία έγινε η επιλογή των έργων αλλά και η διάθεση των κονδυλίων; Εκτός εάν κάποιοι δεν ενημέρωσαν τον «φορέα υλοποίησης του έργου», ότι το εν λόγω μνημείο ανήκει στην Μεταβυζαντινή κληρονομιά και έχει τεράστια ιστορική και λαογραφική αξία.