Άραγε τι μας ξημερώνει στις 21-9-2015;

>>Του Αριστείδη Ζαννίκου

  Τόπε και τόκανε ο Αλέξης:

- Την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου πάμε ξανά στις κάλπες! Έχουμε εκλογές!! Λέγεται ότι, οι εκλογές είναι “η γιορτή της Δημοκρατίας”... Μόνο που, όσο πιο συχνά γίνεται αυτή η “γιορτή”, τόσο περισσότερο “κοστίζει”... Λένε ακόμη ότι, “στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”!! Στην δύστυχη Πατρίδα μας όμως υπάρχουν. Και είναι πολλά και συχνά. Τα προκαλούν συνήθως τα ανεύθυνα καμώματα πολιτικών μας. Πολιτικών που, δυστυχώς, εμείς ψηφίζουμε, εμείς εκλέγουμε και εμείς στηρίζουμε φανατικά.

  Μετά από κάθε δικό τους αδιέξοδο, απευθύνονται στον “κυρίαρχο Λαό” όπως οι κατά φαντασία ασθενείς τρέχουν κάθε τόσο στο γιατρό για βοήθεια ή όπως οι δικομανείς προσφεύγουν τακτικά στους δικαστές για να τους λύσουν διαφορές που η δική τους ανοησία προκάλεσε.

  Και ενώ είμαστε συναισθηματικά ράκη από τις καθημερινές, ολοζώντανες τραγικές προσφυγικές εικόνες που αντικρίζουμε τηλεοπτικά αλλά και εδώ στη Χίο, ενώ είμαστε εξουθενωμένοι οικονομικά από την εξαετή συμπίεση και την ανεργία, πρέπει για μια ακόμη φορά, να κάνουμε τον δικαστή και τον δίκαιο κριτή ανόητων, επικίνδυνων και ζημιογόνων επιλογών πολιτικών μας.

  Ας θυμηθούμε, επί τροχάδην, το πρόσφατο πικρό, αλλά όχι διδακτικό, παρελθόν μας:

-     Ο Κώστας Καραμανλής δεν μπόρεσε να αποτρέψει το μοιραίο. Μάλλον το επιτάχυνε...

-     Ο Γιώργος Παπανδρέου, νόμισε ότι μόνος του θα τα καταφέρει. Κατά το κοινώς λεγόμενο, τα έκανε “μούσκεμα”.

-     Ο Αντώνης Σαμαράς συνέχισε απτόητος την κακή παράδοση. Άλλα είπε, άλλα έταξε αρχικά ως βέρος “αντιμνημονιακός” αρχηγός για να μας προκύψει το 2012 “μνημονιακός” Πρωθυπουργός μετά από δύο απανωτές ζημιογόνες εκλογικές αναμετρήσεις που ο ίδιος προκάλεσε.

  Κι' εκεί που κάπως έστρωνε η κατάσταση, εμφανίσθηκε ο Αλέξης ως νέος “Άη Γιώργης καβαλάρης” που θα σκότωνε το “θεριό-μνημόνιο” με μία μόνο “κονταριά” κι΄ έτσι θα ελευθέρωνε το στοιχειωμένο “πηγάδι” ώστε όλοι μας, ανεμπόδιστα πια, να ξεδιψούμε από το κρυστάλλινο νερό του!!

  Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι. Την ζήσαμε άφωνοι και εμβρόντητοι τους τελευταίους μήνες. Γνωρίζουμε, στο περίπου, και τη συνέχεια με τους “βέρους” αντιμνημονιακούς που μας υπόσχονται επιστροφή στον “παράδεισο” μέσω της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα και της απαγκίστρωσης από τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, δηλαδή με “απόδραση” από το “σπίτι μας”...

  Η απλή, κοινή λογική λέει ότι, αν ήταν ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ το εθνικό νόμισμα ικανό και αρκετό να οδηγεί στην ευημερία, τότε ΟΛΑ τα Κράτη (εκατοντάδες ανά την Υφήλιο) που διαθέτουν το δικό τους νόμισμα θα ζούσαν τρισευτυχισμένα. Όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Άρα άλλες είναι οι κύριες αιτίες των δεινών όσων υποφέρουν σήμερα όπως π.χ. και η πλειοψηφία των Ελλήνων.

  Αυτές ακριβώς οι αιτίες, αυτά τα ΤΡΩΤΑ ΤΟΥ ΟΛΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, πρέπει να διορθωθούν και στην Πατρίδα μας άμεσα αν θέλουμε προκοπή. Μόνο που αυτό προϋποθέτει σύγκρουση και ρήξη με κατεστημένα, διάσπαρτα και ισχυρά συντεχνιακά συμφέροντα τόσο στον Δημόσιο τομέα όσο και στον ιδιωτικό. Οι συγκρούσεις όμως και οι ρήξεις συνεπάγονται πολιτικό κόστος που κανένα κόμμα δεν επιθυμεί ούτε και μπορεί να επωμισθεί μόνο του. Άρα, ως λύση, μένει μόνο η συνεργασία όλων των κομμάτων που απαρτίζουν το λεγόμενο “Ευρωπαϊκό τόξο” και που μόλις πρόσφατα ψήφισαν από κοινού το τρίτο και πλέον επώδυνο Μνημόνιο.

  Αυτά τα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. - ΠΟΤΑΜΙ – ΠΑΣΟΚ και ΑΝΕΛ) έχουν ΗΘΙΚΗ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ υποχρέωση έναντι του Έθνους και του Ελληνικού Λαού να παραμερίσουν πρόσκαιρα όσα τα χωρίζουν και, με αίσθημα υψηλής ευθύνης, να προχωρήσουν από κοινού στον δρόμο της ανόρθωσης της ρημαγμένης Πατρίδας μας. Άλλωστε, τα αδιέξοδα, είναι δημιουργήματά τους. Ας φροντίσουν να βγούμε απ΄αυτά. Σε μας εναπόκειται να καθορίσουμε με την ψήφο μας ποιά και με ποιά σειρά θα χρειασθεί να ΣΥΜΠΟΡΕΥΘΟΥΝ.