Αλληλέγγυοι στην απεργία των ΟΤΑ ή κανίβαλοι; (Όταν η εξουσία επιδιώκει τον κοινωνικό διχασμό )

Οι επιδιώξεις των κυβερνώντων για απολύσεις στο δημόσιο δεν λένε να τελειώσουν .Ο λόγος αυτές τις μέρες για τους εργαζόμενους στην αυτοδιοίκηση ,σε λίγο για εκπαιδευτικούς και γιατρούς και πάει λέγοντας. Την ίδια στιγμή ο ανατριχιαστικός Βρούτσης, υπουργός εργασίας , ψέγει όσους  αντιστέκονται  στις μειώσεις μισθών «….πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ζήσει κάποιος με 586 ευρώ. Από την άλλη, μακάρι να είχαν όλοι τα 586 ευρώ. Γιατί ένα 25% του πληθυσμού δεν έχει ούτε αυτό το ποσό»    Ο Βρούτσης δεν είναι παρατηρητής αλλά υπουργός της κυβέρνησης  που αποφασίζει, νομοθετεί, σφάζει μισθούς και συντάξεις, διαλύει τα ασφαλιστικά ταμεία, μας αφήνει χωρίς φάρμακα, χαρίζει φόρους και ασυλία στις off shore,στους τραπεζίτες ,στα ολιγοπώλια της εσωτερικής αγοράς .Λίγο παλιότερα κάποιος  προκάτοχός του είπε το αμίμητο :»γιατί κάνετε φασαρία που θα απολυθούν από το δημόσιο  κάποιες χιλιάδες; Στον ιδιωτικό τομέα  αυτό γίνεται καθημερινά και δεν μιλάει κανείς!» Ο αλιτήριος αυτός φυσικά δεν είπε πως στον ιδιωτικό τομέα  διαλύσανε κάθε συνδικαλιστική  αντίσταση με συκοφαντίες, απολύσεις, τρομοκρατία και εξαγορά κάποιων  χαφιέδων

 Η εξουσία σήμερα  κατά παραλλαγή του συνθήματος «κυβέρνηση,TV ,νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί» μας τάζει ή ανεργία ή 586 ευρώ. Και βάζει το δίλλημα: ανεργία ή απλήρωτη εργασία! Να σκάψουμε τους τάφους μας ή να μας φάνε τα κοράκια!

Την ίδια στιγμή λοιπόν  που η εξουσία, ενωμένη όσο ποτέ, δίνει τον υπέρ πάντων των συμφερόντων  του κεφαλαίου  αγώνα της,  είναι άτοπη η όποια δυσαρέσκεια  των πολιτών απέναντι στις απεργίες ακόμη κ ι αν τους δυσκολεύουν την καθημερινότητα. Οι απεργοί δεν αγωνίζονται για πλάκα και είναι  τουλάχιστον  εγωϊστής  όποιος τους αντιμετωπίζει  σαν  μηχανές και όχι σαν ισότιμους συμπολίτες του. Η λογική του  «εγώ σε πλερώνω ρε! » γυρνάει στον  ανεγκέφαλο που την εκστομίζει. Πολύ σύντομα θα την ακούσει για τον εαυτό του. Και αν ο σάκος του μποξ είναι ο δημόσιος τομέας για τις παθογένειές του, οι παθογένειες  αυτές  τι άλλο είναι από  συνεπής μίμηση  του ιδιώτη της αρπαχτής; τον οποίο πολλοί  

θαυμάζανε σαν μάγκα επειδή έκλεβε και κλέβει φόρους επειδή  με τα κλεμμένα  γ…ει, και δ…ει. Και είναι εντελώς επικίνδυνη η διάσπαση των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό. Η διάσπαση του κόσμου της εργασίας  σε «προνομιούχους» που εργάζονται και σε ανέργους. Ο φθόνος των  μεν  προς τους δε που υποβόσκει, αυτός ο φθόνος που προτείνει ο Βρούτσης, είναι το πιο επικίνδυνο  συναίσθημα: μας στρέφει όλους   εναντίον όλων. Είναι η πρώτη ύλη του φασισμού.

Έτσι τα αίτια μπορούν να  μένουν στο απυρόβλητο. Η  κεφαλαιοκρατική εκμετάλλευση, η επί δεκαετίες φοροδιαφυγή και οι νομοθετημένες φοροπαλλαγές των πλουσίων(πολλές από τον καιρό της χούντας!) ,η νομοθεσία υπέρ της πλέον κρατικοδίαιτης συντεχνίας , δηλαδή των επιχειρηματιών και εργολάβων, θα μπορούν να  συνεχίζονται και οι ταξικοί μας εχθροί, βλέποντας τον  κοινωνικό κανιβαλισμό και τον φασιστικό φθόνο θα μπορούν να  τρίβουν τα χέρια τους χαρούμενοι.

Όσο  ένα τμήμα του κόσμου της εργασίας  φθονεί τους διπλανούς του αντί να διεκδικεί  μαζί  τους   οι κοινωνικοί μας αντίπαλοι θα μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Και εμείς να παθαίνουμε μαζικά κατάθλιψη.

Επειδή λοιπόν «έχουμε πόλεμο μωρό μου» όπως  γράφτηκε  από άγρυπνες συνειδήσεις, και επειδή η ζωή μας είναι μία, άλλη δεν έχει! και επειδή  η αλληλεγγύη και η νόηση είναι που μας διαχωρίζουν από τα ζώα και τον φασισμό,

Επειδή μας αξίζει να ζούμε με υλική και ηθική αξιοπρέπεια,  η αλληλεγγύη  μας στους απεργούς των ΟΤΑ  σήμερα και σε όλους όσους θα αγωνίζονται αύριο,  είναι απαραίτητη .

Η αλληλεγγύη είναι ανάγκη όλων μας για να αντιστρέψουμε την καταστροφή.Είναι αναγκαίος όρος  για έναν κοινωνικά  δίκαιο κόσμο .