Αγώνας επιβίωσης εν μέσω τεσσάρων πολέμων

>> Του Αριστείδη Ζαννίκου

Όσοι έτυχε να γεννηθούμε αμέσως μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, συχνά πυκνά και όσο περνούσαν τα χρόνια, μακαρίζαμε την τύχη μας που δεν ζήσαμε παρόμοια τραγωδία.

Οι μεγαλύτεροι που είχαν ζήσει πολέμους, κατοχές, πείνες και προσφυγιά, μας έδιναν από την καρδιά τους την ευχή:

- “Ποτέ να μη ζήσετε εσείς και τα παιδιά σας όσα ζήσαμε εμείς ούτε να δείτε αυτά που είδαν τα μάτια μας !!”

Να όμως που ήρθαν ξανά τα πάνω κάτω. Να που, στην αρχή του 21ου αιώνα, οι μεταπολεμικές γενιές ζούμε τέσσερις ιδιόμορφους πολέμους που διεξάγονται ταυτόχρονα και μάλιστα με “ανοιχτά αφύλακτα σύνορα” όπως αυτά διαμορφώθηκαν από την παγκοσμοιοποίηση της οικονομίας, της γνώσης, της τεχνολογίας, της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, των τραπεζικών συναλλαγών, της επικοινωνίας και της πληροφορίας αλλά και της σχετικά εύκολης μετακίνησης πληθυσμών.

Κυριολεκτικά απροστάτευτοι και ολοφάνερα ανήμποροι για αντίδραση, ήδη βιώνουμε τις συνέπειες ενός αόρατου, ακήρυκτου πολέμου που, τουλάχιστον για μάς τους Έλληνες, έχει τέσσερις μορφές σαν πολυκέφαλο τέρας. Μιλάμε για τέσσερις πολέμους που έχουν προσλάβει τη μορφή μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης.

ΠΡΩΤΟΣ προβάλει ο, κοινός για όλη την ανθρωπότητα, παγκόσμιος εμπορικός - οικονομικός πόλεμος που, ΠΡΟΣ ΩΡΑΣ, δείχνει κερδισμένες τις πληθυσμιακά μεγάλες και μέχρι πρόσφατα φτωχές κοινωνίες της Κίνας, των Ινδιών, της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Τουρκίας και επίσης κάποιων άλλων Χωρών.Ηττημένες, πάλι προς στιγμή, δείχνουν οι οικονομίες και οι κοινωνίες των ΗΠΑ και της Ενωμένης Ευρώπης με συνέπειες το κλείσιμο επιχειρήσεων, την ανεργία, τη μείωση εισοδημάτων, τη λιτότητα, τον περιορισμό του Κράτους πρόνοιας αλλά και τον υπερβολικό ιδιωτικό και δημόσιο δανεισμό και εν τέλει την υπογεννητικότητα που αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στο ασφαλιστικό σύστημα.

ΔΕΥΤΕΡΟΣ, σχεδόν ορατός,είναι ο σκληρός, αδυσώπητος νομισματικός πόλεμος που έχει αντιπάλους το Αμερικανικό δολλάριο και το Ευρώ. Το δεύτερο, προς στιγμή, έδειξε να αμφισβητεί και να κλονίζει την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία του δολλαρίου ως αποθεματικού νομίσματος και νομίσματος των παγκόσμιων συναλλαγών. Βέβαια, εξ αρχής ήταν φανερό ότι το ευρώ θα πολεμηθεί ανελέητα, φανερά και κρυφά, απ' όσους οικονομικούς, τραπεζικούς, χρηματιστηριακούς και επιχειρηματικούς κύκλους (Αμερικανικούς, Βρετανικούς κ.λ.π.) είχαν και έχουν ταυτίσει τα συμφέροντά τους με το Αμερικανικό δολλάριο. Δεν είναι τυχαίο ότι, οι ίδιοι αυτοί κύκλοι, με προμετωπίδα ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε. και κάποιους πανεπιστημιακούς, χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα κυρίως την αδύναμη Ελλάδα και βεβαίως κάποιους ακόμη “αδύναμους κρίκους” για να πλήξουν θανάσιμα το Ευρώ και να διαλύσουν-αν μπορέσουν-την Ευρωζώνη.

ΤΡΙΤΟΣ τελείως αδικαιολόγητος και λογικά μή εξηγήσιμος πόλεμος είναι αυτός που, ανιστόρητα, θα έλεγα και ανήθικα, διεξάγεται από τις πλούσιες Χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης κατά των σχετικά πιο αδύναμων και φτωχών χωρών του Μεσογειακού Νότου (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία ίσως σύντομα και Γαλλία)

Εκμεταλλευόμενες έντεχνα την οικονομική κρίση, οι Χώρες αυτές κερδίζουν πολλαπλά ενώ ταυτόχρονα, ως αντάλλαγμα της δανειακής στήριξης του Νότου, επιβάλουν στις Χώρες αυτού μονοδιάστατα αυστηρά προγράμματα λιτότητας, χωρίς ίχνος αναπτυξιακών μέτρων. Αυτή η πολιτική, αυτός ο ιδιότυπος πόλεμος, αν συνεχισθεί και άλλο, πιθανά θα οδηγήσει σε πολιτικές και κοινωνικές εκρήξεις που μπορεί να βάλουν ταφόπλακα στο ιστορικό πείραμα που ακούει στο όνομα Ευρωζώνη και Ευρώ με ό,τι αρνητικό μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της ίδιας της Ευρώπης.

ΤΕΤΑΡΤΟΣ τέλος πόλεμος, εξ ίσου οδυνηρός για μας τους απλούς πολίτες και την Εθνική μας οικονομία είναι αυτός που ήδη διεξάγεται για τέταρτο χρόνο μεταξύ όσων επιθυμούν  και επιδιώκουν την επιστροφή στη δραχμή και όσων αντιστέκονται και αντικρούουν αυτήν την προοπτική υποστηρίζοντας ότι έτσι θα επέλθει βιβλική καταστροφή.

Οι υποστηρικτές της επιστροφής σε Εθνικό νόμισμα είναι κυρίως πλούσιοι επιχειρηματίες, που αφού απομύζησαν τον Ελληνικό πλούτο, στη συνέχεια έβγαλαν δισεκατομμύρια σε Τράπεζες του Εξωτερικού, έχοντας παράλληλα υπερχρεώσει με δάνεια τις επιχειρήσεις τους. Αυτούς βέβαια στηρίζουν κάποια Μ.Μ.Ε., κάποιοι επώνυμοι δημοσιογράφοι, ξένοι παράγοντες (βλέπε ΔΕΥΤΕΡΟ πόλεμο) αλλά και συγκεκριμένοι πολιτικοί. Στόχος τους, σχεδόν φανερός, είναι, μετά την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα άρα άτακτη χρεοκοπία, να τους χαρισθούν τα δάνεια και να αγοράσουν πάφθηνα γη, ιδιωτικές αλλά και Κρατικές επιχειρήσεις και τέλος να ελέγξουν οι ίδιοι τον Τραπεζικό τομέα.

Στο μεταξύ, όλοι εμείς, ο απλός και ανήμπορος να αντιδράσει κόσμος, ζούμε τις οδυνηρές συνέπειες αυτών των τεσσάρων πολέμων ελπίζοντας σ' ένα θαύμα. Ποιό είναι το θαύμα; Σε πρώτη φάση, διορθώνοντας τα δικά μας διαχρονικά λάθη, να αλλάξει ριζικά η πολιτική της πλούσιας Ευρώπης στρεφόμενη στην ανάπτυξη, πολεμώντας την ανεργία και εφαρμόζοντας κοινωνικά προγράμματα υπέρ των πλέον αδύναμων. Σε δεύτερη, όχι μακρινή φάση, να καταλαγιάσει ο πόλεμος δολλαρίου-ευρώ και να συμφωνηθούν νέοι παγκόσμιοι κανόνες κίνησης κεφαλαίων, εμπορικών ανταλλαγών, εργασιακών δικαιωμάτων και κοινωνικής ασφάλισης. Μόνο έτσι, θα μπορέσουμε να βγούμε από τη μέγγενη των ως άνω ιδιόμορφων πολέμων. Άραγε θα συμβεί αυτό ή μήπως είναι ουτοπικό να το περιμένουμε; Ίδωμεν.